Ήταν ο θάνατος του φίλου του, Καζατζέμας που ενέπνευσε τον Πικάσο να περάσει στη γαλάζια περίοδο, μια πένθιμη περίοδο για τον ίδιο, με χρώματα ψυχρά, καταθλιπτικά, με μορφές ασθενικές, θλιμμένες, με πίνακες που εμπνέουν ένα συναίσθημα αδιεξόδου, εγκατάλειψης και λύπης.
Ο θάνατος του φίλου του σημάδεψε τον Πικάσο, ο οποίος προσπάθησε να επουλώσει το τραύμα του, μετουσιώνοντάς το σε έργο. Μια σειρά από έργα είναι αφιερωμένη στο φίλο του, στο μάταιο θάνατό του, στη νιότη του. Έτσι, πνίγει τον πόνο του και εκφράζει το πένθος του με μια σειρά πινάκων από το 1901 εώς το 1903.
Ένας από αυτούς τους πίνακες είναι “Το παιδί και το περιστέρι”. Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1901, όταν ο Πικάσο ήταν μόλις 20 χρονών και βρισκόταν σε ένα μεταβατικό στάδιο της καλλιτεχνικής και προσωπικής του ζωής. Σε αυτό το έργο ο Πικάσο συνδέει την παιδικότητα με την ελπίδα. Το περιστέρι συμβολίζει την ελπίδα στα χέρια ενός μικρού παιδιού, ασχέτως άμα είναι κορίτσι ή αγόρι. Ορισμένοι ιστορικοί της τέχνης ισχυρίζονται πως θα μπορούσε να ήταν η αδελφή του ζωγράφου, η οποία πέθανε σε μικρή ηλικία.
Τον εν λόγω πίνακα τον κατείχε οικογένεια από την Ουαλία, μέχρι το 2012, όταν και πουλήθηκε σε Αμερικανούς ιδιώτες.
